Ostrzeszów, o tym mieście pisano już w dokumencie z 1283 roku, jednak najprawdopodobniej dużo
wcześniej istniała w tym miejscu osada. Najstarszą ostrzeszowską parafią jest ta pod wezwaniem
Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej, natomiast najmłodszą św. Jadwigi Królowej, której
kościół poznamy za chwilę. Kilka lat temu przyjrzał się jej od początku istnienia do 2019 roku ks.
Artur Zmyślony. Na podstawie zebranych materiałów przygotował pracę magisterską, z której
mogłam skorzystać pisząc o parafii i kościele.
Najpierw kaplica
Na początek kilka faktów z najważniejszymi datami związanymi z historią tej ostrzeszowskiej
parafii. Powstała 25 lat temu z części terenów parafii Chrystusa Króla i wspomnianej już NMP
Wniebowziętej. Znalazła się w granicach dekanatu ostrzeszowskiego, nie mogło być inaczej.
Parafia została erygowana w uroczystość Bożego Narodzenia, czyli 25 grudnia, 1997 roku przez
ówczesnego biskupa kaliskiego ks. bpa Stanisława Napierałę. Otrzymała za patronkę św. Jadwigę
Królową, a jej pierwszym proboszczem został ks. Jacek Pochanke. Już 14 września 1997 roku
podczas Mszy Świętej ks. bp Napierała poświęcił krzyż i teren pod budowę nowego kościoła.
Potem nadszedł dzień poświecenia kamienia węgielnego dla świątyni przez Jana Pawła II w
Rzymie, czyli 5 listopada 1997 roku. Z kolei wiosną następnego roku rozpoczęto prace związane z
budową kaplicy, która służyła parafii do momentu wybudowania kościoła. Zanim powstała na ziemi
parafialnej stanął krzyż i szopka, by można było odprawiać Msze Święte w niedziele i święta.
Pierwszą Pasterkę w nowej kaplicy odprawiono w 1998 roku. Kaplicę poświęcił ks. bp Napierała 23
maja 1999 roku. W tym czasie wybudowano też pomieszczenia mieszkalne dla księży.
„Przełomowym dniem w historii parafii był 12 kwietnia 2003 roku. Tego dnia ks. proboszcz Jacek
Pochanke przedstawił parafianom, zaakceptowany przez władze kościelne, projekt budowy kościoła
parafialnego wraz z makietą” - napisał ks. Zmyślony. Budynek został zaprojektowany z zapleczem
mieszkalnym, organizacyjno-kulturalnym i technicznym. Jego budowę parafia rozpoczęła modlitwą
podczas Mszy Świętej w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, 27 czerwca 2003 roku, a na
placu budowy symbolicznym kopaniem fundamentów. Trzeba dodać, że projekt kościoła najpierw
zakładał budowę pomieszczeń w piwnicach. Później zostało to zmienione. W poprawionym
projekcie nie przewidziano już wspomnianych pomieszczeń, ale dzięki temu świątynia otrzymała
solidniejsze fundamenty.
Relikwie św. Jadwigi
W 2013 roku posługę duszpasterską w parafii zakończył ks. proboszcz Pochanke i nowym
proboszczem został ks. Piotr Kowalek. „Nowy proboszcz bardzo szybko zjednał sobie parafian i już
w sierpniu ruszyły pracy związane z przygotowaniem fundamentów kościoła parafialnego do
dalszych prac budowlanych” - podkreślił ks. Zmyślony. Przy fundamentach świątyni 22 września
2013 roku została odprawiona Msza Święta, a w lutym następnego roku wznowiono budowę
świątyni. Natomiast w październiku Ks. Proboszcz i Wikariusz z grupą parafian udali się do
Krakowa, gdzie ks. prałat Zdzisław Sochacki z katedry krakowskiej 7 października przekazał im
relikwię św. Jadwigi Królowej. Kiedy nadeszło Boże Narodzenie kościół był w stanie surowym,
zadaszony i bez okien, ale już można było odprawić w nim Pasterkę.
Wśród następnych ważnych dat znalazł się 4 maja 2015 roku, wtedy ówczesny biskup kaliski
wmurował kamień węgielny. Następnie 7 grudnia 2016 roku poświecono figurę Dobrego Pasterza
w prezbiterium świątyni. Przez kolejne lata sukcesywne urządzano wnętrze świątyni i 12 czerwca
tego roku została poświęcona przez biskupa kaliskiego ks. bpa Damiana Bryla. Jak podkreślił Ks.
Proboszcz „na osiągnięty sukces pracowało wielu parafian, którzy przez modlitwy, pracę oraz
ofiary materialne pomagają realizować powierzoną mu misję”.
A co stało się z kaplicą? Decyzją ks. kanonika Kowalka i Rady parafialnej została przebudowana
tak, by mogła służyć dalej. Powstał w niej katolicki żłobek „Perełki Świętej Jadwigi” prowadzony
przez fundację „Szczęśliwy Maluch” i teraz uczęszcza do niego 24 dzieci.
Z Dobrym Pasterzem
Kiedy przyjrzymy się kościołowi z zewnątrz zobaczymy, że część działki, na której został
zbudowany, charakteryzuje się sporym zróżnicowaniem wysokości terenu. Na wyższej części
działki znajduje się jego część z wejściem głównym i wysoka na 25 metrów wieża z dzwonnicą, na
której zawieszono dzwon noszący imię Jana Pawła II. Na szczycie świątyni, wybudowanej na
planie krzyża greckiego, umieszczono pięciometrowy, oświetlony krzyż, widoczny z całego miasta,
szczególnie w nocy lub po zmroku.
Teraz kilka szczegółów o wnętrzu kościoła, w którym można poczuć się jak w niebie albo jego
przedsmak. To wnętrze zostało tak przygotowane, że skłania do modlitwy. Nowoczesność została
połączona z pięknem i ciepłą kolorystyką. Każdy szczegół został przemyślany. Główne wejście do
świątyni zaopatrzono w kruchtę, która osiowo łączy się z nawą główną zaprojektowaną w kształcie
kwadratu, powiększonego o miejsce, gdzie obecnie powstaje kaplica spowiednicza. Nawa w
najwyższym punkcie ma 13,5 metra, a kiedy spojrzymy do góry zobaczymy w tym miejscu
przedstawienie gołębicy symbolizującej Ducha Świętego. Tuż obok nawy znajduje się boczna
kaplica, oddzielona od reszty kościoła szklanymi drzwiami. Do niej przeniesiono to, co znajdowało
się w kaplicy służącej parafii przed wybudowaniem kościoła. Na jej ścianach umieszczono
trzymetrowy drewniany krzyż z pasyjką, ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy, obrazy św.
Jadwigi, Świętej Rodziny i Jezusa Miłosiernego, a niedaleko ołtarza i ambony figurę św. Józefa.
Teraz o najważniejszym miejscu w kościele, czyli prezbiterium. W jego centrum obecny jest Jezus
w Najświętszym Sakramencie i o tym przypomina wieczna lampka na złoconym tabernakulum.
Kiedy patrzy się na nią, na myśl przychodzi płonień wychodzący z Serca Jezusa. Natomiast z
tabernakulum „wyrastają” wykonane z mosiądzu kłosy zboża – symbol Eucharystii oraz korona z
relikwiami św. Jadwigi. Nad nimi znajduje się wysoka na trzy i pół metra figura Jezusa Dobrego
Pasterza, trzymającego w ręce laskę pasterską i na ramionach owcę, a więc każdego z nas.
Nawiązuje ona do ewangelicznej przypowieści o Dobrym Pasterzu. Po prawej i lewej stronie figury
Jezusa namalowane zostały postacie św. Jadwigi i św. Jana Pawła II. Od tabernakulum w górę
została ułożona mozaika i wykonano malowidła dekoracyjne. Znajdujące się w prezbiterium ołtarz,
ambona, chrzcielnica, podstawa krzyża, świecznik pod paschał również otrzymały elementy
wykonane z mosiądzu, by tworzyły całość z tabernakulum. A światło wpada tu przez dwa witraże.
Nie tylko ołtarze
W świątyni umieszczono ołtarze boczne. Ten z lewej strony nawy otrzymał ikonę Matki Bożej
Nieustającej Pomocy, a ten z prawej Świętej Rodziny. Ołtarze ozdobiono mozaiką i malowidłami
identycznymi jak na ścianie prezbiterium, by tworzyły całość. Naprzeciwko nich zobaczymy
emporę muzyczną, na której bez problemu zmieści się schola, chór i w przyszłości piszczałkowe
organy. Od południowej strony prezbiterium znajdziemy zakrystię, a w jej sąsiedztwie
pomieszczenia pomocnicze, zespół sanitarny, biuro parafialne i salkę dla ministrantów. Do zakrystii
i biura parafialnego można wejść również z zewnątrz budynku od strony południowej. Z kolei nad
zakrystią, biurem i salką znajduje się probostwo z m.in. tzw. domem parafialnym. Natomiast nad
kaplicą boczną i jej zakrystią znalazły miejsce salki parafialne wraz z zapleczem.
Można by jeszcze sporo napisać o kościele i jego otoczeniu, ale najlepiej zajrzeć do niego osobiście
na modlitwę, chociażby przejeżdżając przez Ostrzeszów. Dodam, że na terenie parafii znajduje się
jeszcze kościół pw. św. Wojciecha w Rojowie i kaplica w Szklarce Myślniewskiej.
